İnsan ömrü bir kitap misali değil midir?
Kimininki bir satırlık, kimininki bin sayfalıktır
Tek ortak noktaları bir gün biteceğidir...
Ben hüzün dolu bir kitabım

Huznum Sessizligim

Bu sabah mutluluğa aç pencereni
Bir güzel arın dünkü kederinden
Bahar geldi bahar geldi güneşin doğduğu yerden
Çocuğum uzat ellerini
 

Istersen Hic Baslamasin

Bir cennettir bu dünya sevmesini bilene
Gerçek olur her rüya görmesini bilene

Gel seninle sevgilim mutluluğa gidelim
Şu üç günlük dünyada sevelim sevilelim

Yagmur Yureklim

Sen yoksun
Boşuna yağıyor yağmur
Birlikte ıslanmayacağız ki...

Boşuna bu nehir
Çırpınıp pır pırlanması
Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki...

Vaz Gecemedim

Ne zaman ayrılık saati gelse
En vazgeçilmez yerinde yaşamın
Duysak ayak seslerini akşamın
Ve sokaklardan el ayak çekilse
Bir ürpertiyle duyarım o zaman
Seni çağıran sesi uzaklardan